Хөөрхөн дүүтэй байж билээ. Төрсөн биш л дээ. бас өргөмөл ч биш. Хамаатны ахын ганц хүү. Ээж нь хэдхэн сартай байхад нь  орхиод явсан. Аав нь сэтгэлийн тэнхээгүй, тиймхэн хүн байсан ч хог дээр хаялгүй, асрамжинд өгөлгүй хэл хөлд оруулсым. Яваандаа архинд ч дуртай, ааш зан ч най байхгүй болж. Ингээд бяцхан хүү манайхаар голцуу айл айлаар өдөр хоногийг өнгөрөөж байлаа. Хар багаасаа л хатуу хөтүү амьдрал  дунд хүн болж ядаж яваа амьтан. Ээж маань чадах чинээгээрээ л ах бид хоёроос өөрцгүй хайрлаж байсын. Тэнэг байж дээ.. Хайртай байсан л даа. төрсөн дүү шигээ хайрлаж байгаагүймаа. Уг нь төрсөн дүүгээсээ ч илүү хайрлах ёстой байж. Орхиод явчина чинээ санаагүймаа. Дүүгийхээ зовлонг дэндүү хожим ойлгосон. Том том нулимас дуслуулаад уйлж байгаа нь одоо ч нүдэнд харагдахын. Тэр үед жирийн л нулимас байсан. Одоо эргээд харахаар гуниг, гомдол дүүрэн..

Нэг өдөр хичээлээ тараад иртэл ээж намайг дагуулж гараад уйлж байна.
Дүүгий чинь шинжилгээний хариу гарсан. Хорт хавдартай, одоо ердөө 2 сарын нас үлдсэн..
Уйлахаас өөр юу ч хийж чадаагүй ээ. Ээж аавтайгаа элэг бүтэн өссөн бол тийм өвчин тусахгүй байсан байх даа гэж одоо боддог. Өнгөрөхийх нь өмнөх шөнө би сахиж хоносон. Хичнээн тарчилж байгааг нь нүдээрээ харсан. Таван жил өнгөрсөн ч өчигдөр юм шиг нүдэнд харагдаж чихэнд сонсогдсоор л.. Хэзээ ч мартаж чадахгүй бололтой. Заримдаа шөнөжин уйлж хонодогоо хэнд ч хэлж байгаагүй ээ би. Хэндээ ч хэлэхийн билээ.
Дүү маань 11 настай байсан. Одоо амьд байсан бол 16тай сайхан залуу..

Sergelen jaahan duu - C.Javhlan&height=20&width=320&frontcolor=0x339900&lightcolor=0xfff000&showstop=true&showdownload=true&link=" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" type="application/x-shockwave-flash">